18 april .... naar Los Angeles

Nog best druk met de laatste opruimwerkzaamheden. Tjonge ... jonge ... we zullen in Nederland weer moeten wennen aan het gewone leven. Heeeeel relaxed hoor ... zo 4 weken leven in een klein huisje in een grote wereld. Om 10.00 uur leveren we ons huisje in bij Road Bear RV Rental in Augora. Na de controle (alles oké) en de bijbetaling van de extra miles tijd voor een Amerikaans bakkie. Meerdere inlevers doen hetzelfde. Een babbeltje hier en daar met veelal tevreden huurders. Road Bear staat bekend als een degelijk verhuurbedrijf. Wij kunnen dat onderschrijven. Dan in een busje zo’n 11/2 uur rijden naar het Comfort Hotel, nabij het vliegveld. Hmmmmm .... comfort doet zn naam geen eer aan. Op het bed een te kleine matras, het bad is viezig, verder wel oké. We eten ons broodje op de kamer, gaan wat wandelen in de buurt, maar daar is niet veel te beleven. We hebben ook geen zin om met de bus naar een leuker deel van LA te gaan, dus kozen we om buiten in de relaxstoelen bij het zwembad te gaan lezen in onze kleding. Het was best fris namelijk. 10 graden minder dan het warme Nederland. Na onze avondmaaltijd op Deck 33 (bij het hotel) Voor Wim een dikke hamburger en voor mij enkel “green salad”. Geen glutenvrije opties. Gelukkig had ik nog wat achter de hand op de hotelkamer. En de calorieën heb ik uit m’n wijntje gehaald ....

19 april
Redelijk goed geslapen en reisvaardig maken dus vanmorgen.
De koffers moeten dichtgestouwd worden. Om 7.45 uur staan we te wachten op de shuttle naar het vliegveld. We zijn er met een kwartiertje en worden keurig afgezet bij vertrekhal 6 van oa Air Canada (onze terug vlieg maatschappij) Inchecken en bagage droppen gaat snel, dan door de security, dat neemt wat meer tijd. Schoenen uit, eetwaren en iPad uit de tas, riem af, en dan door de elektronische controle. Vandaag is Wim de klos. Extra fouilleren en ook zn handkoffertje moet gecontroleerd worden. Dat ze HEM nou niet op z’n op z’n uitstraling vertrouwen. Alles gied echter, konden niks vinden. Daarna nemen we ruim de tijd om te ontbijten en te lezen en wat doe ik.... ik typ dit laatste verslagje, want als je thuis bent komt er toch niet meer van. Zo heb ik het maar afgerond!

We realiseren ons dat we een aardig inkijkje hebben gegeven in onze manier van reizen. Wij kijken terug op 31 dagen reisplezier met enorm veel indrukken. Dit verslag en de foto’s zijn een deel van mijn geheugen en ook van die van Wim. Een chauffeur ziet toch altijd minder dan degene op de stoel ernaast. Als we na onze vakanties de rotonde bij Zuidwolde oprijden zeg ik elke keer steevast: “je hebt ons weer veilig thuisgebracht schat” Nu heb ik dat maar gezegd na het inleveren van de camper.

De reis was extra bijzonder omdat ie eigenlijk al in 2015 zou plaatsvinden. Wat een voorrecht om dit weer met zn tweetjes te mogen ervaren!!!!!


Ik rond af ... ga toiletteren .... en dan boarden ... op naar Toronto en daar de transfer naar Amsterdam.