13 april ... naar Death Valley

Niet te vroeg opgestaan en pas rond elven vertrokken ri Death Valley. We waren LV snel weer uit, want stonden aan de oostkant. Ook hier veel bouwwerkzaamheden aan de buitenkant van de stad. Las Vegas groeit nog steeds blijkbaar. Snel rijden we de cactusvelden, dessert, weer in via de 95. Het landschap is weids met bergen rondom en wordt richting Death Valley steeds kaler. Bij Amargosa, waar we de 373 pakken is onze stop. Een zeer verlaten hotel met nog in gebruik zijnd "restaurantje" , waar uitnodigend op een bord staat. Espresso! Daar hebben we zin in. Lekker sterk bakkie. En ja hoor, dat heeft de jonge "waard" Een en al nostalgie in dit etablissementje. Overal foto's, krantenartikelen, posters etc van een bekende balletdanseres,Martha Becket, die er optrad in het "operahouse" Ik heb erg gelachen om de manier waarop alles hier tot geschiedenis wordt gemaakt. Het stelde m.i. niets voor. Bij DV Junction de afslag naar de 178 genomen die naar het Nationaal Park voert. Het is warm, het waait hard en het is erg rustig op de weg. Het geheel wordt kaler, maar de bergen hebben vele kleuren, die je bij zonsopkomst of zonsondergang nog beter kunt zien. Natuurlijk stoppen we bij Zabriskie, uitkijkpunt, een mooi panorama rondom. Dan naar Furnace Creek visitor center om info te halen en een camping te regelen. Die vinden we, een dry one, ( geen stroom, water etc). maar een plek midden tussen de rotsen. we vertrekken meteen weer om nog naar "Badwater" te rijden, dat is het laagste punt van de VS. 86 meter onder zeeniveau. Hier is een grote zoutvlakte, waar je ook een eind op mag lopen. Die zoutvlakten zijn ontstaan uit een opgedroogd meer. Gelukkig is het geen midzomer, want dan kan de temperatuur oplopen tot boven de 50 graden. Nu was het heerlijk, zo tegen de avond. En de bergen waren een groot pastelachtig kleurenpalet. Terug van die rit ( toch nog zo'n dikke 50 km) moesten we nog een hapje eten en gingen op tijd naar bed.