24 maart ... naar Watonga ... Oklahoma

Daar gaaaaan we weer.... richting Joplin om bij Vinita de oude "Route 66" op te pakken. Heerlijk rustig rijdend langs kleine plaatsjes, afwisselend vlak en glooiend, oneindig weids, zwart vee in de wei, veel rijk bloeiende witte bomen en een enkele paarse, de rest staat op springen. Vriendelijk weer, het zonnetje vergezelt ons al weer. Natuurlijk maken we een koffiestop bij "Annie's Dinner" , een van de vele restaurantjes langs de route. De koffie is Amerikaans slap, maar de gastvrouw uiterst vriendelijk en spraakzaam. Vertelt wat we allemaal kunnen doen in de omgeving, onze keus is doorrijden. Langs de wegen veel ja-knikkers, zowel werkend als buiten bedrijf. Overal olievaten. We bereiken Tulsa, route 66 loopt door de stad, leuk! Even wat anders dan de eindeloze wegen. We doen er onze boodschappen en Wim schroeft de buitenspiegel vast, die was losgetrild. Nieuwigheid denken we. Na Tulsa pakken we highway 33 richting Gulthrie, door naar Watonga, waar het Roman Nose Park ons doel is. Tegen zessen zijn we er en er is nog 1 plaats vrij op de kleinschalige camping, gelegen in een natuurgebied aan twee met elkaar verbonden meertjes. Prima plek voor vannacht. De campinggasten lopen allemaal in korte broek, het is dan ook nog 20 gr. We hebben eerst een stuk gewandeld, een wijntje gedronken buiten en daarna even naar de store om te internetten. (Geen WiFi op de plek) De beheerder van de store, een oudere Amerikaan zonder gebit, is erg aardig. Vraagt veel en als hij hoort dat we uit Holland komen is hij helemaal enthousiast. Even later komt ie terug met twee petten van het Roman Nose Park. We mogen ze beslist niet weigeren.... dus .. let op, als jullie ons zien lopen met een pet die niet bij ons past... is het wellicht DIE pet. Laat flans ik nog een " Amerikaanse bonenschotel" in elkaar en die smaakt prima. We zijn weer 460 km verder richting ons uiteindelijke doel.